روایتی از بهره‌وری انرژی در ایران؛ دوگانه‌ای از بیم و امید

گزارش اخیر آژانس بین‌المللی نشان می‌دهد ایران با پرداخت حدود ۷۰ میلیارد دلار یارانه در سال ۲۰۱۸، رتبه نخست را در دنیا داشته که نسبت به سال قبل بیش از ۵۰ درصد رشد را تجربه کرده است. این موضوع در کنار افزایش شدت مصرف انرژی به خوبی نشان می‌دهد کشور جز اجرای برنامه‌های بهبود بهره‌وری گزینه دیگری ندارد. گزارش پیشِ‌رو به بررسی این موارد و همچنین دستاوردهای صنعت برق در زمینه بهره‌وری انرژی می‌پردازد. و به پرسش‌های زیر پاسخ می‌دهد:

۱٫ مطابق گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی، ایران با پرداخت حدود ۷۰میلیارد دلار یارانه انرژی در سال ۲۰۱۸، رتبه نخست را در دنیا داشته است! ۱۰ کشور نخست دنیا در این مقوله کدام کشورها هستند و هر یک چه سهمی از GDP خود را صرف یارانه انرژی میکنند؟

۲٫ روند شدت مصرف انرژی در ایران و جهان چگونه بوده است؟

۳٫ انرژی ایران در چه بخش‌هایی مصرف می‌شود؟

۴٫ صنعت برق در ۲ دهه گذشته برای بهبود بهره‌وری چه کرده است و چه برنامه‌هایی در پیشِرو دارد؟

۵٫ چرا محکوم به اجرای برنامه‌های بهبود بهره‌وری هستیم؟

۶٫ و در نهایت اینکه براستی چرا راهکارهای ارزانِ مدیریت مصرف، پیکسایی، بهره‌وری انرژی و … در مقایسه با راهکارهای چندهزار میلیارد تومانیِ توسعه و احداث پروژه‌های مهندسی، رنگ می‌بازند؟ سندروم کلنگ و روبان در این مقوله بر چه دلالت دارد؟

پاسخ اینها و بیشتر از این‌ها را در فایل پیوست جویا شوید.

امید که روشنگر و مؤثر باشد.